Kleine hobbels.....Grote hobbel
Door: Hilda
Blijf op de hoogte en volg Hilda
27 Februari 2011 | Zuid-Afrika, Pretoria
Hallo Allemaal,
Vanuit een druilerig-grijs-koud Nederland hier mijn laatste verslag.
Mijn laatste weekend hebben we doorgebracht in Port Alfred.
Dit keer hadden we beter weer dan de 1e keer.
Volop zon en gemiddeld 28 graden!!!
Niet verkeerd toch?
Had er dus ook een zeer goed vakantiegevoel hierbij.
Vooral als je 's avonds uit eten gaat en lekker buiten op het terras kunt zitten.
En overdag genieten van strandwandelingen-schelpen zoeken en luieren.
Op maandagochtend zeer vroeg weer terug en dan gaan echt mijn laatste dagen in!
Bij Peter en Daphne is het de gewoonte dat er een "goodbyeparty" wordt gehouden.
Diegene die weg gaat mag zeggen wat er gegeten word.
Op dinsdagavond was ik dus aan de beurt.
Met 20 mensen aan tafel was het een volle bak,maar erg gezellig!
Woensdag ben ik een beetje begonnen met puin ruimen van 3 maanden.
Tjonge......ik kwam met veel en laat veel achter,maar nu heb ik nog meer spullen!
Waaronder een spekstenen beeld van 5 kilo!!Maar die vervoer ik in mijn handbagage.
Heb dan alsnog overgewicht,maar heb mijn plan de campanje klaar voor als ik moet betalen.
Mijn rugtas zit erin met spullen en die kan ik er dan zo uithalen;)
Beeld in een plastic tasje waardoor het lijkt of die niets weegt.
Ook nog op internet uitgezocht of de vluchten gewoon doorgingen i.v.m. de problemen in Egypte.
Maar alle vluchten waar confirmed,wat betekent dat ze doorgaan.
Donderdagmorgen voor de laatste keer naar Kleinskool.
De vrouwen hebben na afloop nog voor me gezongen,wat een stemmen hebben die Afrikaanse vrouwen toch!
Om 14.00 uur thuis,de laatste dingen inpakken en om 16.00 uur brachten Daphne-Jeanne en Janske me naar het vliegveld.
Mijn eerste vlucht van Port Elisabeth verliep nog zonder hobbels,(wel met een half uur vertraging)ondanks dat ik 29 kilo gewicht in mijn koffer had hoefde ik niet te betalen.
Maar daarna begon het:
In Johannesburg had ik nu minder tijd om mijn koffer van de band te halen en van terminal B naar terminal A te lopen en kon geen winkels meer bekijken.
Dus meiden:dinsdagavond geen boerewors;)
Aangekomen bij de incheckbalie van Egypt Air was het een drukte van belang.
Iedereen moest zijn of haar koffer verplicht laten "sealen"
Maar ik wilde eerst weten of mijn overgewicht geen probleem was.
Dus op zoek naar iemand om mijn "probleem" uit te leggen.
Is het onder de 30 kilo vroegen ze?
Ja, zei ik(klopte echt hé),dus kon ik hem laten sealen en achteraan in de rij aansluiten om in te checken.
Bij de incheckbalie aangekomen kreeg ik te horen dat ik maar tot Cairo kon vliegen.
Vanaf daar gingen er die dag geen vluchten meer naar Amsterdam!!!
De reden konden ze me niet uitleggen.
En nu,was mijn vraag.
Tja.....dan heb je een probleem hé!
Uiteindelijk na lang praten is er besloten dat mijn koffer in Cairo word uitgecheckt waardoor ik hem opnieuw kan inchecken op een andere vlucht die ik daar ter plekke moet gaan regelen!
Nou....dan vlieg je natuurlijk niet ontspannen terug en ik heb dan ook weinig geslapen!
In Cairo aangekomen(05.40) liep ik naar de douane om hier mijn koffer van de band te halen.
Forget it......ik kwam het land niet in!!!
U heeft geen visa mevrouw en die heb je nodig hier!
Vooral nu met al die problemen zijn ze extra alert.
Geprobeerd het uit de leggen aan de vriendelijke dame achter de desk.
Ze snapte er niet veel van,is mijn Engels zo slecht of die van haar?
Gelukkig kwam er een mannetje aan die de commotie door had en die nam mij mee.
Weer uitgelegd wat de situatie was en hij begreep me.
Dus mijn Engels valt wel mee;)
Maar ook hij kon me niet uitleggen waarom er geen vluchten gingen.
Je moet nu beslissen wat je wil zei hij.
Ja duh....naar huis natuurlijk!
Vandaag nog en graag met koffer!
Op naar de balie van Egypt Air waar ik mijn paspoort en papieren moest inleveren.
Het omboeken gaat je wel geld kosten zei hij.Waarom vroeg ik.
Wij kunnen hier niets aan doen,maar ik ook niet antwoordde ik.
Nou,hij zou kijken of het voor een schappelijk prijsje kon.
Na 20 minuten wachten kwam er een dame naar me toe met 2 nieuwe tickets.
Eén voor de vlucht Cairo-Frankfurt en de 2e voor Frankfurt-Amsterdam.
En ook nog vandaag!
Ze gaf me alle papieren en wenste me een goede vlucht.
Ook zouden ze er voor zorgen dat mijn koffer doorgelabeld werd.
Hoefde niets te betalen.
Bij de paspoortcontrole moest ik laten zien wat er in mijn rugtas zat.
Ik moest het beeld eruit halen en hij voelde uiteraard dat het zwaar was.
Begon in het Arabisch iets te vragen aan iemand anders.
O nee hé...straks moet ik hem nog inleveren dacht ik.
Na enkele minuten gaf hij hem terug en keek me nog eens aan en begon weer te praten tegen de andere man.
Ik liet mijn "stralende lach" zien en begon hem weer in te pakken.
Rits dicht-koffer oppakken en snel de lift in die achter me was.
Pfffffffff...daar ben ik weer goed mee weggekomen.
In Frankfurt moest ik 3 uurtjes wachten voor mijn volgende vlucht.
Ook hier bij de paspoortcontrole weer de vraag wat er in mijn koffer zat.
Nou....geen ponsjes deze keer,maar een beeld.
Koffer open en hij heeft gekeken en de koffer mocht weer dicht.
Weer een hobbel overwonnen!
Nu nog de laatste hobbel en dat is in Amsterdam.
Daar aangekomen naar de band waar normaal gesproken de koffers op komen te liggen.
Normaal gesproken hé!
Maar op deze reis ging veel niet normaal en dus verscheen er geen koffer op de band.
Naar de afdeling verloren bagage,alle papieren laten zien en een formulier ingevuld.
Ze konden hem op dat moment niet traceren,maar meestal is het binnen 48 uur weer opgelost.
Meestal....niet dus!
Het is nu zondagavond 48 uur later en volgens de site op internet zijn ze nog steeds aan het zoeken!
Afwachten dus maar!
Maar ondanks dat kan ik terugkijken op een hele mooie periode in mijn leven!
Drie maanden lang was ik een kleine druppel die heeft genoten van alle kleine veranderingen die die druppel teweeg heeft gebracht.
Dat leg ik in een laatje van mijn kastje met herinneringen en af en toe gaat dat laatje open en kan ik nagenieten van die tijd.
Lieve allemaal,bedankt voor het lezen van mijn blog en de reacties!
Hilda.
Vanuit een druilerig-grijs-koud Nederland hier mijn laatste verslag.
Mijn laatste weekend hebben we doorgebracht in Port Alfred.
Dit keer hadden we beter weer dan de 1e keer.
Volop zon en gemiddeld 28 graden!!!
Niet verkeerd toch?
Had er dus ook een zeer goed vakantiegevoel hierbij.
Vooral als je 's avonds uit eten gaat en lekker buiten op het terras kunt zitten.
En overdag genieten van strandwandelingen-schelpen zoeken en luieren.
Op maandagochtend zeer vroeg weer terug en dan gaan echt mijn laatste dagen in!
Bij Peter en Daphne is het de gewoonte dat er een "goodbyeparty" wordt gehouden.
Diegene die weg gaat mag zeggen wat er gegeten word.
Op dinsdagavond was ik dus aan de beurt.
Met 20 mensen aan tafel was het een volle bak,maar erg gezellig!
Woensdag ben ik een beetje begonnen met puin ruimen van 3 maanden.
Tjonge......ik kwam met veel en laat veel achter,maar nu heb ik nog meer spullen!
Waaronder een spekstenen beeld van 5 kilo!!Maar die vervoer ik in mijn handbagage.
Heb dan alsnog overgewicht,maar heb mijn plan de campanje klaar voor als ik moet betalen.
Mijn rugtas zit erin met spullen en die kan ik er dan zo uithalen;)
Beeld in een plastic tasje waardoor het lijkt of die niets weegt.
Ook nog op internet uitgezocht of de vluchten gewoon doorgingen i.v.m. de problemen in Egypte.
Maar alle vluchten waar confirmed,wat betekent dat ze doorgaan.
Donderdagmorgen voor de laatste keer naar Kleinskool.
De vrouwen hebben na afloop nog voor me gezongen,wat een stemmen hebben die Afrikaanse vrouwen toch!
Om 14.00 uur thuis,de laatste dingen inpakken en om 16.00 uur brachten Daphne-Jeanne en Janske me naar het vliegveld.
Mijn eerste vlucht van Port Elisabeth verliep nog zonder hobbels,(wel met een half uur vertraging)ondanks dat ik 29 kilo gewicht in mijn koffer had hoefde ik niet te betalen.
Maar daarna begon het:
In Johannesburg had ik nu minder tijd om mijn koffer van de band te halen en van terminal B naar terminal A te lopen en kon geen winkels meer bekijken.
Dus meiden:dinsdagavond geen boerewors;)
Aangekomen bij de incheckbalie van Egypt Air was het een drukte van belang.
Iedereen moest zijn of haar koffer verplicht laten "sealen"
Maar ik wilde eerst weten of mijn overgewicht geen probleem was.
Dus op zoek naar iemand om mijn "probleem" uit te leggen.
Is het onder de 30 kilo vroegen ze?
Ja, zei ik(klopte echt hé),dus kon ik hem laten sealen en achteraan in de rij aansluiten om in te checken.
Bij de incheckbalie aangekomen kreeg ik te horen dat ik maar tot Cairo kon vliegen.
Vanaf daar gingen er die dag geen vluchten meer naar Amsterdam!!!
De reden konden ze me niet uitleggen.
En nu,was mijn vraag.
Tja.....dan heb je een probleem hé!
Uiteindelijk na lang praten is er besloten dat mijn koffer in Cairo word uitgecheckt waardoor ik hem opnieuw kan inchecken op een andere vlucht die ik daar ter plekke moet gaan regelen!
Nou....dan vlieg je natuurlijk niet ontspannen terug en ik heb dan ook weinig geslapen!
In Cairo aangekomen(05.40) liep ik naar de douane om hier mijn koffer van de band te halen.
Forget it......ik kwam het land niet in!!!
U heeft geen visa mevrouw en die heb je nodig hier!
Vooral nu met al die problemen zijn ze extra alert.
Geprobeerd het uit de leggen aan de vriendelijke dame achter de desk.
Ze snapte er niet veel van,is mijn Engels zo slecht of die van haar?
Gelukkig kwam er een mannetje aan die de commotie door had en die nam mij mee.
Weer uitgelegd wat de situatie was en hij begreep me.
Dus mijn Engels valt wel mee;)
Maar ook hij kon me niet uitleggen waarom er geen vluchten gingen.
Je moet nu beslissen wat je wil zei hij.
Ja duh....naar huis natuurlijk!
Vandaag nog en graag met koffer!
Op naar de balie van Egypt Air waar ik mijn paspoort en papieren moest inleveren.
Het omboeken gaat je wel geld kosten zei hij.Waarom vroeg ik.
Wij kunnen hier niets aan doen,maar ik ook niet antwoordde ik.
Nou,hij zou kijken of het voor een schappelijk prijsje kon.
Na 20 minuten wachten kwam er een dame naar me toe met 2 nieuwe tickets.
Eén voor de vlucht Cairo-Frankfurt en de 2e voor Frankfurt-Amsterdam.
En ook nog vandaag!
Ze gaf me alle papieren en wenste me een goede vlucht.
Ook zouden ze er voor zorgen dat mijn koffer doorgelabeld werd.
Hoefde niets te betalen.
Bij de paspoortcontrole moest ik laten zien wat er in mijn rugtas zat.
Ik moest het beeld eruit halen en hij voelde uiteraard dat het zwaar was.
Begon in het Arabisch iets te vragen aan iemand anders.
O nee hé...straks moet ik hem nog inleveren dacht ik.
Na enkele minuten gaf hij hem terug en keek me nog eens aan en begon weer te praten tegen de andere man.
Ik liet mijn "stralende lach" zien en begon hem weer in te pakken.
Rits dicht-koffer oppakken en snel de lift in die achter me was.
Pfffffffff...daar ben ik weer goed mee weggekomen.
In Frankfurt moest ik 3 uurtjes wachten voor mijn volgende vlucht.
Ook hier bij de paspoortcontrole weer de vraag wat er in mijn koffer zat.
Nou....geen ponsjes deze keer,maar een beeld.
Koffer open en hij heeft gekeken en de koffer mocht weer dicht.
Weer een hobbel overwonnen!
Nu nog de laatste hobbel en dat is in Amsterdam.
Daar aangekomen naar de band waar normaal gesproken de koffers op komen te liggen.
Normaal gesproken hé!
Maar op deze reis ging veel niet normaal en dus verscheen er geen koffer op de band.
Naar de afdeling verloren bagage,alle papieren laten zien en een formulier ingevuld.
Ze konden hem op dat moment niet traceren,maar meestal is het binnen 48 uur weer opgelost.
Meestal....niet dus!
Het is nu zondagavond 48 uur later en volgens de site op internet zijn ze nog steeds aan het zoeken!
Afwachten dus maar!
Maar ondanks dat kan ik terugkijken op een hele mooie periode in mijn leven!
Drie maanden lang was ik een kleine druppel die heeft genoten van alle kleine veranderingen die die druppel teweeg heeft gebracht.
Dat leg ik in een laatje van mijn kastje met herinneringen en af en toe gaat dat laatje open en kan ik nagenieten van die tijd.
Lieve allemaal,bedankt voor het lezen van mijn blog en de reacties!
Hilda.
-
27 Februari 2011 - 18:12
Chandrah:
Lieve Hilda,
Welkom thuis! Het was een bijzondere reis, zoals je het beschrijft. Wat een geluk dat het achteraf toch nog zo voorspoedig is gegaan. Ik hoop dat je koffer binnenkort bij je op de stoep staat. Wij hebben het ook wel gehad, dat er een week later een busje stopte voor huis met onze koffer. Kan dus best goed gaan! Verder hoop ik dat je nog een beetje na kunt genieten en in de sfeer kunt blijven van je reis en alles wat je hebt meegemaakt. Vaak verzand je te snel weer in je dagelijkse leven en de waan van de dag. Het is nu koud, grijs en nat, maar het wordt ook in Nederland gewoon weer lente!!
Groetjes Chandrah -
27 Februari 2011 - 18:28
Mylou:
Mooi verhaal weer mam!
Ik hoop dat jouw koffer ook binnen een week voor de deur staat.
Een kleine tip. Bij "Je moet nu beslissen wat je wil zij hij." moet zij, zei zijn.
Werk ze morgen -
27 Februari 2011 - 19:02
Hilda Dekker:
Zo beter? ;)
Hilda -
04 Maart 2011 - 15:55
Janske:
Heee kamergenootje!
Ik was al zo benieuwd hoe het met je ging en hoe je vlucht was geweest... maar dit zijn toch niet helemaal de geluiden waarop ik had gehoopt.
Wat een pech! Maar wel mooi naar de andere kant van de wereld zonder te betalen voor de extra kilo's!!! Hoop dat ik dat ook voor elkaar ga krijgen maar dan wel zonder de hobbeltjes en hobbels!
Heel veel liefs vanuit P.E.
Janske -
04 Maart 2011 - 16:18
Toon En Jeanne.:
Ha die Hilda,
Hoe gaat het met je??????????
Wat een verhaal zeg,pppppppppppppffffffffffffffff,en wat een reis.
Wij zijn net terug van een weekje Sedgefield,wat HEEL GEZELLIG was.
Maar eigenlijk had jij daar ook nog bij moeten zijn,volgende keer doen he.
Hopelijk ben je weer HELEMAAL gewend daar in dat koude Nederland.
Heel veel succes met alles,
Groetjes en een dikke XX van ons,
Toon en Jeanne. -
09 Maart 2011 - 13:56
Petra:
Nou, je bent in ieder geval wer thuis aan gekomen. leuke foto's en een bruisend verslag ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
